Het moderne leven is zo hectisch dat we compleet de voeling met onze roots zijn kwijtgeraakt. We zijn vergeten wie we zijn en waar we vandaan komen. We zijn niet geprogrammeerd om tien uur per dag in een kantoor te zitten staren naar een computerscherm als we jager-verzamelaars zijn. Het leven van vandaag is op vele manieren ver weg van onze vroege voorouders, maar misschien niet zoveel als je misschien zou denken. We moeten ons opnieuw verbinden met het verleden en omarmen wat we zijn en waarvoor we genetisch geprogrammeerd zijn…
Jagen gaat over het terugkeren naar de natuur. Één te zijn met de bezienswaardigheden, de geuren, kleuren en geluiden van het platteland.
Een dier oogsten is voor échte jagers een bonus. En dan is er het sociale aspect dat schieten bijna tribaal iets oplevert dat ons allemaal irrelevant maakt, ongeacht leeftijd, seks, ras en sociale status. Stel je duizenden jaren geleden voor dat een stam rond het vuur zat te plannen om de volgende dagen te jagen… En dan komt de grote dag: de jacht begint. Vervolgens was het belangrijkste doel om wild op tafel te leggen zodat de stam de huid kon gebruiken tegen de koude, de botten en geweien voor het vervaardingen van gereedschap en natuurlijk…het vlees!
Niets werd verspild.
Tegenwoordig betekent jagen voor sommigen weinig meer dan een excuus om wild te doden voor niets meer dan het van zijn of haar “bucket list” halen. We zijn het contact met de jacht kwijt en dat is diep intriest. Vandaag betaalt een klant, wordt naar een landgoed gereden, loopt achter een gids, of krijgt een post toegewezen, krijgt een geweer en schiet. Dan wordt de foto genomen en de dieren worden in de vrachtwagen geladen. De “cliënt” gaat dan, volledig los van de hele ervaring, naar huis. Dit is voor mij geenszins jagen! We moeten teruggaan naar de basis. Leren om elk aspect van de jacht te waarderen. Van de voorbereiding van je materiaal de dag ervoor, tot de verwerking van het dier. We moeten de volgende generatie jagers goed opleiden om de kleine dingen te waarderen. Teruggaan naar de basis en van begin tot einde van het ganse proces genieten!
Niets is voor mij te vergelijken met de pure vreugde van de jacht, om daarna de oogst te verwerken, en natuurlijk, te delen met familie en vrienden. Het opnieuw verbinden met onze oude jachtinstincten en tradities is iets wat het moderne leven lijkt te zijn vergeten. De media en de niet-schietende gemeenschap zien hetzelfde oude ding keer op keer terugkomen in de pers: de jacht op trofeeën, jacht op uitgezet wild, het bannen van complete WBE’s door de stommiteiten van enkele “idioten” die de naam van de jager door het slijk halen. En zo groeit dag na dag de steun bij de goedgemeenschap voor een totaal jachtverbod.
Wij zijn geen onmensen. Wij voederen in de winter, maaien voor de pas uitgebroede fazanten- patrijzen, en andere jongen zodat ze na een stortbui enigszins kunnen opdrogen in de zon, we planten heggen en hagen, leggen wildakkers aan, geven water bij extreme droogte, ruimen sluikstorten op etc.
Let op mijn woorden … het is slechts een kwestie van tijd voordat we ons vlees uit plastic verpakkingen kopen in de supermarkt. Want in het slachthuis worden onze runderen en varkens toch zo ethisch en “diervriendelijk” geslacht, meneer …
Eric Franckx
