Vorig voorjaar zag ik voor het eerst een paar keer een klein vogeltje tijdens het voeren. Was het ontsnapt uit een volière, of keek ik gewoon anders naar de omgeving sinds ik besloten had dat ik jager ben?
Meestal hing het vogeltje aan een verdorde stengel van een melde, was zwart met wit en wat rood erbij. Ik kon het niet plaatsen en ik kreeg ook niet meteen gevonden wat het was. Later toonde een bevriend valkenier me een foto die hij laat op de avond gemaakt had van een roodborsttapuit. De soort was gevonden. Een soort van halfopen landschappen, ruigtes met hier en daar struwelen. Een soort ook die het moeilijk heeft.
Sinds dit voorjaar zie ik ze vliegen. De roodborsttapuiten toch. Drie broedparen weet ik ongeveer zitten. Het zijn prachtige actieve vogeltjes. Het koppeltje waarvan ik het nest weet zitten, broedt onder een braamstruik, geprangd tussen de weide van de buurvrouw en de weg. Als ik passeer met de mengwagen vliegt het mannetje dikwijls op vanuit de braamstruik en gaat fier van zijn oren maken in de top van een boom aan de andere kant van de weg.
Blijkbaar broeden roodborsttapuiten meestal zeer kort bij de grond, of zelfs op de grond, beschut onder een struik. Ze eten voornamelijk insecten en spinnetjes, maar keren hun snavel niet om voor een wormpje of een rupsje. Zelfs zagen en bessen weten ze van tijd tot tijd te smaken. Ze broeden ongeveer drie keer per seizoen, en dit op 4 tot 6 eieren. Onvoorstelbaar hoe snel dat kan gaan bij zangvogeltjes. Na een dikke 2 weken broeden komen de eitjes uit. Nog eens 2 weken later beginnen de kuikens rond te vliegen, maar worden ze nog verzorgd door hun ouders. Nog eens 14 dagen later zijn ze zelfstandig!
Dit vogeltje van nog geen 20 gram trekt vanaf september naar Zuidwest-Europa en Noord-Afrika! Vanaf februari zijn de eerste alweer in het land.
Natuurlijk registreer ik iedere roodborsttapuit die ik voor een eerste keer op een nieuwe plaats zie in Obsidentify, want ik ben fier dat het er zit! Bij de jager op het boerenland! Tot volgende maand.
Thomas Linssen.