Het is begin juli, de telefoon gaat en een jachtmaat hoor ik aan het ander eind: “hé Mel, heb je zin om ganzen te komen bejagen? Je moet wel alle geschoten wild mee nemen!” Ik hoef er niet over na te denken en zeg volmondig “JA!”
Ik woon in zuidoost-Brabant (NL) en hier hebben wij helaas niet zo veel ganzen, dus een uitnodiging voor op de ganzen is altijd fantastisch! Je mag me er hiervoor zelfs s’ nachts wakker bellen! Wij hebben afgesproken om te wachten tot dat de tarwe eraf is om dan mooi op de stoppels te gaan zitten. Een kleine 2 weken later was het dan zover. Wij hadden afgesproken op een donderdag en via WhatsApp kreeg ik de locatie en het tijdstip door. 04.30 uur in de ochtend met de opmerking: “Het mag uitlopen tot 5 uur als je maar voorzichtig rijdt!" Nou, ik ben Duitse en dus ben ik liever 10 minuten te vroeg dan 1 minuut te laat. Iets van Duitse Pünktlichkeit.
Woensdagavond de wekker op 0:45 uur gezet. Met 3 uurtjes slapen moet het wel lukken. Net voor dat de wekker afgaat komt Sam mijn Weimaraner, mij aan bed wakker maken. Sam heeft op de een of ander manier een horloge in zijn lijf als hij weet dat wij gaan jagen. Gauw opstaan, klaar maken, rondje lopen met Sam, koffie, geweer en patronenkoffer in de auto en ik vertrek richting Noord-Holland. Ik sta al op de afgesproken locatie als de jachtheer met nog een gast aankomt. Even kort bijpraten en dan meteen het veld in. De lokstal staat al klaar zodat wij ons comfortabel in de hut kunnen zetten. Langzaam beginnen de ganzen te vliegen. Ik voel de adrenaline in mijn lijf bij het geluid van de ganzen die op grote hoogte boven ons heen komen. Een koppel nijlganzen komt nieuwsgierig naar de lokstal kijken en kan ik er één van bemachtigen. Mooi, het eerste apport voor mijn grijze vriend Sam! Even later kan mijn collega nog een grauwe gans schieten en ook die mag Sam halen. Zo trots als een pauw komt mijn senior naar de hut gelopen. En toen werd het rustig. Er vlogen wel honderden ganzen maar allemaal heel hoog en heel ver. Afgelopen nacht was het volle maan en het leek erop dat ze ' nachts hun buiken hadden vol gegeten en nu naar het water trokken.
Ondanks dat de ganzen niet wilden invallen, was het volop genieten. De wereld wakker zien worden is zowat het mooiste moment van de dag. De hazen die over het veld rennen en aan het rammelen zijn, de honderden ganzen in de lucht. Dat zijn de momenten waar ik denk dat ik een bevoorrecht mens ben om dit mee te mogen maken.
Om een uur of 10 komt de gastheer. Hij was wat verwonderd dat de ganzen niet binnen schot gekomen waren, want de dagen ervoor waren honderden, om niet te zeggen duizenden ganzen op de stoppel gevallen. Elke jager weet dat dat jacht is. Je hebt het wild niet aan een touwtje.
Dan maar een nieuwe plan maken. Mijn collega blijft op de plek zitten en ik verhuis naar een ander veld om duiven te bejagen. Ik krijg een plek in een hele diepe, droge sloot met in mijn rug een klein bosperceel en voor mij een stoppelveld. Lokstal neerzetten en in de sloot gaan zitten. Met mijn 1.77m kan ik net over de slootrand kijken en heb een prachtige natuurlijke dekking om me heen. Sam ligt lekker rustig aan mijn voeten en wacht geduldig tot er iets gaat gebeuren. Na een tijdje wordt ons geduld beloond en valt de eerste duif op de lokstal. Ik pak mijn kans en Sam kan weer aan het werk. Zo blijft het de hele ochtend doorgaan. Om 12 uur komt de jachtrechthouder samen met de ander gast. We leggen tableau met 18 duiven en 2 ganzen. Het wild gaat in de koeling en wij gaan samen lunchen. Ik heb eigenlijk broodjes bij me, maar de jachtrechthouder heeft een prachtige verrassing. Lunch op het strand! Pardon? Hoorde ik het wel goed? Op het strand? Te gek! Het strand is slechts 10 minuten rijden en de gastheer heeft er samen met zijn vrouw een zomerhuis. Jagen, lunchen op het strand en weer jagen. Bij het strand aangekomen ga ik direct met Sam naar het water. Sam kan een verfrissende duik nemen in de Noordzee. Heerlijk, dit had ik ook graag gedaan! De middag brengen wij door met een lekkere lunch en veel gezelligheid op het terras van het zomerhuis.
In de namiddag gaat het terug het veld in. Ik ga terug de sloot in en de ander gast is bij een veld in de buurt gaan zitten in de hoop de duiven een beetje in de lucht te houden. Maar het is die namiddag enorm warm en de duiven vliegen niet meer. Met Sam loop ik een aantal keer naar een sloot om af te koelen in het frisse water. Nog een viertal duiven kan ik bemachtigen maar dat was het ook. Om 18 uur is het “einde jacht”.
De lokstal en alle overige spullen inpakken en dan nog een hele tijd praten over koetjes en kalfjes. In de tijd dat ik in de sloot stond heeft de gastheer al het wild verzorgd en de borsten van de duiven en ganzen uitgesneden zo dat ik deze veilig in de koelbox mee naar huis kon nemen. Waanzin. Dit was echt niet nodig maar wel enorm lief. Met een nieuwe uitnodiging in de tas zijn Sam en ik enthousiast naar huis gereden.
Om een uur of tien kwamen we veilig thuis. Nog eens appen met de jachtheer en bedanken voor een waanzinnige dag. Wij hebben dan wel geen mega groot tableau gehad maar wij hebben een prachtige dag gehad met veel gezelligheid, goede gesprekken en veel respect en we konden genieten van een prachtige natuur en mooie aanblik. Dat is wat telt! Niet de grootte van een tableau maakt een jachtdag mooi, maar wel de vriendschap en samenhorigheid met de collega’s.
Waidmannsheil en Horrido.
Melanie.