JLLC.BE
Stille drukjacht: ‘van droom tot werkelijkheid’.
Interview met Dirk Graind’Orge door Jessica Lemmens
Enkele jaren geleden kreeg ik de kans om in Eupen bij Dirk Graind’Orge een jachtdag bij te wonen. Mijn eerste ‘stille drukjacht’. Pas mijn jachtverlof op zak en voor het eerst zelf deelnemen aan zo een jachtdag maakte het allemaal extra spannend. Op het einde van die dag zat ik met heel wat vragen want hetgeen ik voor die jachtdag over stille drukjacht hoorde, bleek niet te kloppen met de werkelijkheid. Onbekend is onbemind? Op die vragen kwam onlangs een antwoord toen ik voor de redactie van de Jagersliga, een lang gesprek kon voeren met Dirk.
Dirk, vertel eens hoe het begon. Het idee, het concept, het ontstaan:
Daar stond ik dan, 40 jaar geleden, als 13-14 jarige jongeman naast mijn vader op jacht in de Ardennen. Ik stelde voor aan mijn vader om jagers op hoogzitten te plaatsen en dan de drijvers door het bos te laten wandelen om het wild op een zo rustige mogelijke manier tot bij de jagers te drijven, te drukken. In die tijd was daar weinig interesse voor. De sensatie van de drijfjacht primeerde nog bij de grote groep jagers. Het lawaai van de drijvers, de blaffende honden, de vele schoten die vielen. Zoveel jaren geleden was er dat idee, de droom die uiteindelijk de eerste aanzet tot stille drukjacht was. Ik had altijd al interesse, meer een voorliefde voor aanzitjacht. Drijfjachten trokken mij niet aan. 20 jaar geleden had ik een jachtaandeel op een jacht in Baraque Fraiture en toen paste ik al een vorm van stille drukjacht toe. ‘Duo-jacht’ zoals ik het zelf noemde. Ik had een plan bedacht om per twee te jagen. Eén jager op de hoogzit en één jager bersend door het bos, of langs de dekking waar het wild zich bevond. Rekening houdend met de windrichting (het wild nam mijn geur op als ik berste) verplaatste het dier zich op een rustige manier richting hoogzit waar mijn collega-jager het kon strekken. Zonder dat ik het echt besefte was dat de start tot stille drukjacht.
Ik ben daar na een tijd weggegaan omwille van een vriend die op zoek was naar een groter aandeel en samen zijn we terechtgekomen op een grote jacht in Eupen. Een jacht die niet op punt stond en waar ik mijn droom van ‘stille drukjacht’ waarheid kon laten worden. Mede door de inbreng van René Dahmen (ir. bij DNF die ooit met stille drukjacht begonnen was in die regio en de eerste aanzet deed en zo de eerste fundamentele stappen zette), rijpte het idee en voelde het al snel aan dat het die richting uit zou gaan. 15 jaar geleden was er nog veel tegenkanting, maar in mijn achterhoofd hield ik in gedachte :’onbekend is onbemind’. Stilaan raakte het concept van de stille drukjacht meer en meer gerespecteerd en reikt het nu toch een grote groep jagers. 80-90% van de jagers steunen dit concept.
Wat zijn volgens jou de voor- en nadelen van stille drukjacht?
De voordelen: Men kan het wild beter aanspreken waardoor er bijna geen gekwetst wild op het tableau ligt. Dat is ook optimaal voor het wildbraad. Resultaat schoten/gestrekte stukken is everzwijn 8/10 en ree- en hertachtigen 9/10. Het verloopt efficiënter: door minder jachtdagen uit te oefenen is er minder verstoring. We hebben ooit een test gedaan met een hinde met gps aan. Tijdens de stille drukjacht werd ze verstoord en de dag erna stond ze op juist dezelfde plaats als waar ze stond voor de stille drukjacht. (Bron: René Dahmen)
De nadelen: Het vraagt een sterke organisatie. Je hebt meerdere mensen nodig die het bos heel goed kennen. Zowel de “posteurs” als de drijvers moeten hun weg blindelings kennen. Op voorhand moet er een duidelijk draaiboek gemaakt worden. Daar moet iedereen zich aan houden en Tijdens de jachtdag mag daar niet aan gewijzigd worden. Het vraagt een grote voorbereiding. Het vraagt ook een grote discipline en concentratie van de jagers. Het wild staat er plots aangezien je geen blaffende honden of drijvers hoort aankomen. In het volgende deel gaan we dieper in op de organisatie, de werking en de voorbereiding van een stille drukjacht. Het hoe en waarom wordt hierin gedetailleerd uitgediept.
Hieronder de ervaringen van bestuurslid Lysander ivm zijn eerste stille drukjacht.
,,
Lysander: ‘Vorig jaar, in volle Corona-crisis, kreeg ik een onverwachte uitnodiging voor een voor mij nog onbekende jachtwijze: de stille drukjacht. Tijdens deze perfect georganiseerde dag was ik echt onder de indruk van de terreinkennis van de organisator. Elke groep drijvers was actief in een kwadrant en stelde gedurig vragen aan Dirk om het drijven optimaal te laten verlopen. Die manoeuvres volgen op de radio was een top programma op zich! Tijdens de eerste drift zag ik enkel een hoogvluchtige reegeit. Maar in de tweede drift begon ik al te snappen hoe het wild omging met de verstoring: ik moest niet kijken naar waar het gekraak van de drijvers kwam, maar naar de andere kant van de dekking. En ja hoor, een geit en bok slopen uit de dekking. Beide waren open en de geit bood zich het beste aan – een knal en de rust kon terugkeren in het bos. Ongelofelijk hoe efficiënt (17 kogels/14 stukken) en effectief (14 stukken!) deze jachtvorm is."